Table of Contents
Sivasagar essay in Assamese in 1000 words
শিৱসাগৰ ভাৰতৰ উত্তৰ-পূব অসম ৰাজ্যত অৱস্থিত এখন ঐতিহাসিক আৰু সাংস্কৃতিক দিশৰ পৰা চহকী চহৰ। আহোম বংশৰ পৰাই ইতিহাস থকা শিৱসাগৰৰ ভাৰতীয় ইতিহাসৰ বুৰঞ্জীত উল্লেখযোগ্য গুৰুত্ব আছে। এই ৰচনাখনে শিৱসাগৰৰ ঐতিহাসিক, সাংস্কৃতিক, আৰু স্থাপত্যৰ দিশসমূহৰ ওপৰত গভীৰভাৱে আলোচনা কৰিব, ইয়াৰ অনন্য মনোমোহাতা আৰু ঐতিহ্যক উজ্জ্বল কৰি তুলিব।
ছয় শতিকা ধৰি এই অঞ্চলত শাসন কৰা আহোম বংশৰ লগত শিৱসাগৰৰ ইতিহাস ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত হৈ আছে। চহৰখনে আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী হিচাপে কাম কৰিছিল আৰু ইয়াৰ ঐতিহাসিক তাৎপৰ্য্য ইয়াৰ ভূ-প্ৰকৃতিৰ বিন্দু বিন্দু বিন্দুকৈ বিয়পি থকা অসংখ্য কীৰ্তিচিহ্ন আৰু গঠনত স্পষ্ট হৈ পৰে। শিৱসাগৰৰ অন্যতম চিনাকি ল্যাণ্ডমাৰ্ক হৈছে ১৮ শতিকাত ৰজা প্ৰমত্ত সিংহই নিৰ্মাণ কৰা দুমহলীয়া এম্ফিথিয়েটাৰ ৰং ঘৰ। ৰং ঘৰটো স্থাপত্যৰ এক আশ্চৰ্য্য আৰু ইয়াক এছিয়াৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ পুৰণি জীয়াই থকা পেভিলিয়নসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম বুলি গণ্য কৰা হয়।
শিৱসাগৰৰ আন এক স্থাপত্যৰ ৰত্ন হৈছে ৰজা ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত ৰাজপ্ৰসাদ তলাতল ঘৰ। এই ভৱিষ্যৎ গঠনটোৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে ইয়াৰ জটিল ডিজাইন আৰু ভূগৰ্ভস্থ মজিয়া, যিয়ে যুদ্ধৰ সময়ত কৌশলগত পশ্চাদপসৰণকে ধৰি বিভিন্ন উদ্দেশ্য সাধন কৰিছিল। শিৱসাগৰক শোভা বঢ়াই থকা অসংখ্য মন্দিৰ আৰু ৰাজপ্ৰসাদত আহোম ৰজাসকলৰ ভৱিষ্যৎ আৰু স্থাপত্যৰ মহিমাৰ প্ৰতি থকা প্ৰৱণতা স্পষ্ট হৈ পৰিছে, যাৰ ফলত ইতিহাসপ্ৰেমী আৰু স্থাপত্য অনুৰাগীসকলৰ বাবে ই এক সম্পদৰ ভঁৰাল হৈ পৰিছে।
ঐতিহাসিক তাৎপৰ্যৰ উপৰিও শিৱসাগৰ বৈচিত্ৰময় সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ গলনাংক। চহৰখনৰ বিভিন্ন খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠীয়ে প্ৰত্যেকেই ইয়াৰ সজীৱ সাংস্কৃতিক টেপেষ্ট্ৰীত অৰিহণা যোগাইছে। শিৱসাগৰৰ চহকী সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক বৰ্ণিল উৎসৱ, পৰম্পৰাগত সংগীত আৰু নৃত্য প্ৰদৰ্শন, আৰু মনোমোহা খাদ্যৰ জৰিয়তে উদযাপন কৰা হয়। অসমীয়া নৱবৰ্ষ উপলক্ষে অনুষ্ঠিত হোৱা বিহু উৎসৱত শিৱসাগৰত পৰম্পৰাগত লোকনৃত্য, ভোজ, জীপাল সজ্জা আদিৰ বৈশিষ্ট্য।
শিৱসাগৰৰ ৰান্ধনীৰ দৃশ্যপটত সোৱাদৰ আনন্দদায়ক সংমিশ্ৰণ, পৰম্পৰাগত অসমীয়া খাদ্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হৈছে। দৰ্শকে মুখৰ পানী ওলোৱা খাদ্য যেনে মাছৰ টেংগা (টেঙা মাছৰ তৰকাৰী), ছাক আৰু ভাজী (সেউজীয়া পাতৰ শাক-পাচলি), আৰু পিঠা (পৰম্পৰাগত চাউলৰ পিঠা) আদিৰ সোৱাদ ল’ব পাৰে। স্থানীয় চাহ বাগিচাসমূহো শিৱসাগৰৰ ভূ-প্ৰকৃতিৰ এক বিশিষ্ট বৈশিষ্ট্য, ৰসাল সেউজীয়া আৰু সদ্য বনোৱা অসম চাহৰ সুগন্ধিৰ মাজত এক নিশ্চিন্ত পলায়নৰ সুবিধা প্ৰদান কৰে।
তদুপৰি শিৱসাগৰত কেইবাটাও চিত্ৰময় প্ৰাকৃতিক আকৰ্ষণৰ গৌৰৱ আছে যিয়ে ইয়াৰ আকৰ্ষণ বৃদ্ধি কৰে। বৰপুখুৰী নামেৰেও পৰিচিত শিৱসাগৰ পুখুৰী ১৮ শতিকাত ৰাণী অম্বিকা দেৱীয়ে নিৰ্মাণ কৰা মানৱসৃষ্ট হ্ৰদ। টেংকটোৰ নিস্তব্ধ পানীবোৰ ৰসাল বাগিচাৰে আগুৰি আছে আৰু ইয়ে জিৰণি লৈ খোজ কাঢ়িবলৈ আৰু পিকনিকৰ বাবে এক নিস্তব্ধ পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰিছে। ইয়াৰ উপৰিও জয়সাগৰ পুখুৰী আৰু গৌৰীসাগৰ পুখুৰী আন বিশিষ্ট জলভাগ যিয়ে চহৰখনৰ দৃশ্যপটৰ সৌন্দৰ্য্যত অৰিহণা যোগায়।
সামৰণিত ক’ব পাৰি যে শিৱসাগৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি, স্থাপত্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰে ডুব যোৱা এখন চহৰ। আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী হিচাপে ইয়াৰ তাৎপৰ্যই ইয়াৰ ভূ-প্ৰকৃতিত অমলিন চিন ৰাখিছে, যাৰ ফলত ই ইতিহাসপ্ৰেমী আৰু সাংস্কৃতিক ৰসিকসকলৰ বাবে এক সম্পদৰ ভঁৰাল হৈ পৰিছে। অসমৰ চহকী ঐতিহ্যত নিমজ্জিত হ’ব বিচৰাসকলৰ বাবে চহৰখনৰ উজ্জ্বল উৎসৱ, মনোমোহা খাদ্য, চিত্ৰময় প্ৰাকৃতিক আকৰ্ষণে ইয়াৰ আকৰ্ষণ আৰু অধিক বৃদ্ধি কৰে।
ALSO READ ভ্ৰমণ কাহিনী ৰচনা শিৱসাগৰ
SIBSAGAR ESSAY IN 500 WORDS
শিৱসাগৰ শিৱসাগৰ নামেৰেও পৰিচিত ভাৰতৰ অসমৰ মাজমজিয়াত অৱস্থিত এখন ঐতিহাসিক চহৰ। এসময়ত ই আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী আছিল, যিয়ে ১৯ শতিকাত ইংৰাজে অসমত অন্তৰ্ভূক্ত নকৰালৈকে ছয় শতিকা ধৰি অসমত শাসন কৰিছিল[1][6]। শিৱসাগৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি আৰু খাদ্যৰ অনন্য মিশ্ৰণৰ বাবে পৰিচিত, যাৰ বাবে অসমৰ চহকী আৰু বৈচিত্ৰময় ঐতিহ্য অন্বেষণ কৰিবলৈ আগ্ৰহী যিকোনো ব্যক্তিৰ বাবে ই এক আৱশ্যকীয় গন্তব্যস্থান ।
ইতিহাস
আহোম ৰজা স্বৰ্গদেউ ৰুদ্ৰ সিংহই ১৭ শতিকাত প্ৰতিষ্ঠা কৰা শিৱসাগৰ আহোম শাসনৰ সময়ত শিল্প, সাহিত্য আৰু ধৰ্মৰ কেন্দ্ৰত পৰিণত হয়। ১৬৯৯ চনৰ পৰা ১৭৮৮ চনলৈকে এই চহৰখন এসময়ত আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী আছিল। ব্ৰিটিছৰ প্ৰভাৱ চহৰখনৰ ঔপনিৱেশিক স্থাপত্য আৰু ল্যাণ্ডমাৰ্কসমূহত দেখা যায় ।
ভ্ৰমণৰ বাবে ঠাই
শিৱসাগৰত বহুতো ঐতিহাসিক ল্যাণ্ডমাৰ্ক আৰু সাংস্কৃতিক স্থান আছে। চহৰখনৰ কিছুমান আৱশ্যকীয় ঠাইৰ ভিতৰত আছে:
১) শিৱসাগৰ টেংকঃ বৰপুখুৰী নামেৰেও জনাজাত এই টেংক শিৱসাগৰৰ এক উল্লেখযোগ্য ল্যাণ্ডমাৰ্ক। ১৮ শতিকাত আহোম ৰজা স্বৰ্গদেউ ৰুদ্ৰ সিংহৰ পত্নী ৰাণী অম্বিকাই নিৰ্মাণ কৰিছিল।
২) ৰং ঘৰঃ ১৮ শতিকাৰ এই এম্ফিথিয়েটাৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল আহোম ৰজা স্বৰ্গদেউ প্ৰমত্ত সিংহই। ইয়াক সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান আৰু ম’হ যুঁজ আৰু কুকুৰাৰ যুঁজৰ দৰে পৰম্পৰাগত খেলৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল।
৩) তলাতল ঘৰঃ ১৮ শতিকাত আহোম ৰজা ৰাজেশ্বৰ সিংহই নিৰ্মাণ কৰিছিল এই সাতমহলীয়া ৰাজপ্ৰসাদ। এই ৰাজপ্ৰসাদটোত ভূগৰ্ভস্থ পথ আৰু গোপন কোঠা আছে আৰু যুদ্ধৰ সময়ত ইয়াক সামৰিক ঘাটি হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল ।
৪) জয়সাগৰ টেংকঃ এই টেংকটো পৃথিৱীৰ অন্যতম বৃহৎ কৃত্ৰিম টেংক। আহোম ৰজা স্বৰ্গদেউ ৰুদ্ৰ সিংহই মাতৃৰ স্মৃতিত নিৰ্মাণ কৰিছিল ।
৫) শিৱদোল: ১৮ শতিকাৰ এই মন্দিৰটো ভগৱান শিৱৰ নামত উৎসৰ্গিত আৰু ই শিৱসাগৰৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ ধৰ্মীয় স্থান ।
আহাৰ
শিৱসাগৰ অসমীয়া, বাংলা, আৰু মোগলাই খাদ্যৰ সোৱাদ মিহলি কৰা অনন্য খাদ্যৰ বাবে জনাজাত। পিঠা (ধানৰ পিঠা), মাছৰ তৰকাৰী, আৰু মাছৰ টেংগা (টেঙা মাছৰ তৰকাৰী) আদি খাদ্যৰ বাবে এই চহৰখন বিখ্যাত ।
শিৱসাগৰত ইতিহাস, সংস্কৃতি, খাদ্যৰ এক অনন্য মিশ্ৰণ। অসমৰ চহকী আৰু বৈচিত্ৰময় ঐতিহ্য অন্বেষণ কৰিবলৈ আগ্ৰহী যিকোনো ব্যক্তিৰ বাবে ই এক আৱশ্যকীয় গন্তব্যস্থান[6]।
সামৰণিত ক’ব পাৰি যে শিৱসাগৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি, স্থাপত্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰে ডুব যোৱা এখন চহৰ। আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী হিচাপে ইয়াৰ তাৎপৰ্যই ইয়াৰ ভূ-প্ৰকৃতিত অমলিন চিন ৰাখিছে, যাৰ ফলত ই ইতিহাসপ্ৰেমী আৰু সাংস্কৃতিক ৰসিকসকলৰ বাবে এক সম্পদৰ ভঁৰাল হৈ পৰিছে। অসমৰ চহকী ঐতিহ্যত নিমজ্জিত হ’ব বিচৰাসকলৰ বাবে চহৰখনৰ উজ্জ্বল উৎসৱ, মনোমোহা খাদ্য, চিত্ৰময় প্ৰাকৃতিক আকৰ্ষণে ইয়াৰ আকৰ্ষণ আৰু অধিক বৃদ্ধি কৰে।